Leopold Staff

Leopold Staff to jeden z najważniejszych twórców z okresu Młodej Polski. W okresie dwudziestolecia międzywojennego był też związany z grupą Skamandrytów i na swój sposób nimi przewodził. Swego czasu był nawet nominowany do literackiej Nagrody Nobla. Staff II wojnę światową przeżył w Warszawie, co z kolei odbiło się na jego twórczości w tym czasie. Wiersz „Pierwsza przechadzka” powstał w roku 1939, w tym samym, w którym wybuchł ten konflikt. Opublikowano go trzy lata później, w roku 1942, w antologii poezji „Słowo prawdziwe”. Utwór ten Staff zadedykował swojej żonie.

Sonet „Smutek twórcy”, autorstwa Leopolda Staffa, pochodzi z tomiku „Uśmiechy godzin”, wydanego w 1922 roku w Warszawie. Staff, słynął nie tylko z pisania pięknej poezji, ale także utworów dramatycznych. Zarówno w liryce jak i dramatach, poruszał podobne tematy i problemy. W swojej twórczości często  skupiał się na stosunku rzeczywistości do marzeń. 

Leopold Staff to poeta tworzący w okresie, gdy wielu twórców opisywało wiejskie życie jako sielskie i malownicze. Poeta, poprzez utwór „Gęsiarka”, obnaża wszelkie problemy polskiej wsi, na których inni artyści nie skupiali swojej uwagi. Wiejskie społeczeństwo przedstawia z całą gamą jego trudności oraz wszechobecną biedą, dzięki czemu obraz wsi staje się prawdziwy. 

Wiersz „Orędzie” autorstwa Leopolda Staffa pochodzi z wydanego w 1911 roku tomiku poezji „W cieniu miecza”. Zarówno w utworze, jak i całym tym zbiorze dominują wątki nietzscheańskie, a także wpływy klasycyzmu, którego polskim przedstawicielem był między innymi właśnie Staff. W swoim dziele autor błogosławi otaczającą go rzeczywistość, tym samym manifestując swoje uwielbienie dla całego świata.

Utwór „Ogród przedziwny” Leopolda Staffa to wielka metafora świata. Wiersz pochodzi ze zbioru „Uśmiechy godzin”, stworzonego w 1910 roku. Dzieło Staffa łączy cechy utworów klasycystycznych z symbolizmem, charakterystycznym dla modernizmu. „Ogród przedziwny” to preludium dla etapu franciszkańskiego w twórczości poety, w którym to skłaniał się ku harmonii i optymistycznemu postrzeganiu rzeczywistości. 

Utwór „Ars poetica” Leopolda Staffa porusza temat tworzenia poezji. Jest przedstawieniem zasad i refleksji jakimi kierował się autor w swojej twórczości. Wiersz przekazuje odbiorcom czym według Staffa jest sztuka poetycka, jak ją rozumie i do czego dąży. Utwór został wydany na krótko przed II Wojną Światową, kiedy poeta był już dojrzałym, ukształtowanym twórcą. Tym samym można uznać, że „Ars poetica” jest manifestem poetyckim, w którym Staff podkreśla swój podziw dla twórczości klasycystycznej. 

Utwór Leopolda Staffa „Wysokie drzewa” pochodzi ze zbioru o tym samym tytule. Wiersz porusza tematykę charakterystyczną dla autora, zachwyt nad pięknem przyrody i hołdowanie jej harmonii, to jego ulubione motywy. „Wysokie drzewa” wydane w czasach dwudziestolecia międzywojennego, epoki przepełnionej niepokojem, zwracają się ku optymistycznym wizjom, impresjonistycznie opisując urok spokojnej natury. Staff nadaje w swoim wierszu symboliczną wartość, dumnej i niewzruszenie harmonijnej przyrodzie. 

Utwór „Odys” Leopolda Staffa zrodził się z fascynacji bohaterem eposu „Odyseja”. Dzieło Homera opowiada o pełnym przygód powrocie Odyseusza do Itaki. To właśnie podróż mitycznego wędrowca zainspirowała Staffa do napisania wiersza, podnoszącego na duchu zagubione jednostki. Poeta często w swoich utworach odnosi się do myśli starożytnej, dzieląc się z odbiorcą unikalną mądrością życiową. 

„Przedśpiew” Leopolda Staffa można uznać za manifest twórcy, przełamujący dekadentyzm i katastrofizm. W tomiku „Gałąź kwitnąca” poeta zwrócił się ku optymistycznemu spojrzeniu na świat. Zainspirowała go ku temu filozofia stoicka, którą przeciwstawił panującemu kryzysowi wartości. 

Leopold Staff to polski poeta epoki klasycyzmu, jeden z najważniejszych przedstawicieli współczesnej literatury XX wieku. Już za życia, jego twórczość była doceniana przez artystów Młodej Polski, stał się też wzorcem dla grupy skamandrytów, skupiającej wybitych literatów. Dorobek Staffa trudno jest zakwalifikować jednoznacznie do tylko jednego nurtu – omawiany wiersz Deszcz jesienny, opublikowany w zbiorze Dzień duszy, charakteryzuje się na przykład atmosferą dekadencką.

Pochodzący z debiutanckiego tomiku „Sny o potędze ” wiersz Leopolda Staffa pt. Kowal jest przez wiele osób nazywany młodopolską „Odą do wolności”, wynika to zainspirowaniem się przez autora wiersza filozofią Nietzschego, kreującego tzw. nadczłowieka bądź człowieka nietzscheańskiego – silnego i zmotywowanego. Staff tym wierszem, chce poruszyć ludzi, którzy w epoce modernistycznej przejawiali głownie dekadenckie nastroje, typowe dla schyłku wieku.