W pustyni i w puszczy – opracowanie

Chinina to substancja, która w polskiej świadomości powszechnej zyskała popularność dzięki powieści Henryka Sienkiewicza, pt. W pustyni i w puszczy. To tam główna bohaterka, Nel Rawlison, w czasie długiej i niebezpiecznej podróży po Afryce, zapadła na chorobę zwaną febrą.

Bohaterowie powieści młodzieżowo-przygodowej Henryka Sienkiewicza, pt. W pustyni i w puszczy, Staś Tarkowski i Nel Rawlison, w czasie swojej bardzo długiej i obfitującej w rozmaite przygody podróży przez Afrykę napotykali na swojej drodze bardzo różne gatunki egzotycznych zwierząt.

Moim zdaniem najciekawszą przygodą opisaną przez Henryka Sienkiewicza w jego powieści, pt. W pustyni i w puszczy, była sytuacja, w której Stasiowi Tarkowskiemu oraz Nel Rawlison udało się uratować i oswoić ogromnego słonia, którego nazwali King. To wyjątkowe wydarzenie, że dwójce dzieci udało się poskromić tak wielkie dzikie afrykańskie zwierzę, a na dodatek się z nim zaprzyjaźnić. 

Przeciętny człowiek, mówiąc o pustyni ma najczęściej na myśli ogromne złoża piasku ułożonego w wydmy; miejsce o bardzo wysokich temperaturach za dnia i bardzo niskich nocą, gdzie nie występuje żadna roślinność i bardzo znikoma fauna. Takiemu wizerunkowi przeczy jednak opis Pustyni Libijskiej zamieszczony przez Henryka Sienkiewicza w powieści W pustyni i w puszczy. 

Staś Tarkowski oraz Nel Rawlison to dwójka głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza, pt. W pustyni i w puszczy. Daleko im było do posiadania takich samych charakterów, ale też bardzo wiele ich łączyło. Dlatego razem byli w stanie przetrwać nawet najcięższe momenty i przeciwności losu, a ich historia zyskała szczęśliwe zakończenie, kiedy dwójka ta po osiągnięciu dojrzałości weszła w związek małżeński. 

Dżungla i puszcza, ale również pustynia, sawanna, czy inne zróżnicowane pod względem przyrodniczym tereny, które zobrazował w swojej powieści przygodowej, pt. W pustyni i w puszczy, Henryk Sienkiewicz, dowodzą jak niezwykle bogatym ekosystemem może pochwalić się Afryka, czyli kontynent, przez który wędrowali Staś Tarkowski oraz Nel Rawlison. 

Historia Góry Lindego z W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza związana jest z pewną bardzo ciekawą postacią, którą Staś Tarkowski napotkał pewnego dnia, niestety u kresu jej ziemskiej drogi. Henryk Linde był szwajcarskim podróżnikiem, który większość swojego życia spędził na poznawaniu Afryki oraz sporządzania jej dokładnych map.

Do spotkania z lwem doszło, kiedy karawana pod wodzą Ghebra (Idrys, który do tej pory dowodził wyprawą, złożony śmiertelną chorobą musiał pozostać w Omdurmanie) błądziła po sudańskich bezdrożach w poszukiwaniu oddziału Smaina, którego nie zastali w Faszodzie.

W pustyni i w puszczy to powieść autorstwa Henryka Sienkiewicza. Jest to chyba najpopularniejsze dzieło literatury przygodowo-młodzieżowej, jakie kiedykolwiek zostało napisane w języku polskim. Przyczyniło się do tego stanu nie tylko wieloletnie utrzymywanie tej pozycji w kanonie lektur szkolnych, lecz przede wszystkim wciągająca, trzymająca w napięciu fabuła, wiarygodni bohaterowie…

Karawana dowodzona przez Idrysa i Ghebra, którzy eskortowali porwanych Stasia i Nel, składała się w dużej mierze z wyznawców Mahdiego, afrykańskiego rewolucjonisty z końca XIX wieku. Kiedy porywacze posuwali się stopniowo przez Czarny Ląd, mijali kolejne miasta, a kiedy usłyszeli o wielkim triumfie Mahdiego w Chartumie, wszędzie witani byli jak misjonarze i obdarowywani wszelkiego rodzaju dobrami, gdy mówili, że zdążają z darami do proroka. Im bliżej jednak Chartumu się znajdowali, tym mijany krajobraz różnił się od tego, co sobie wyobrażali. 

W literaturze przygodowo-młodzieżowej przełomu XIX i XX wieku, głównym bohaterom bardzo często towarzyszyły psy, nie bez powodu nazywane najlepszymi przyjaciółmi ludzi. Nie inaczej było w przypadku jednej z najsłynniejszych powieści młodzieżowych polskiej literatury, W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza.

Główni bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza, pt. W pustyni i w puszczy, Staś Tarkowski oraz Nel Rawlison, dzieci inżynierów pracujących przy modernizacji Kanału Sueskiego, zostali porwani przez wyznawców proroka Mahdiego.