Bajka „Wilk i owce”, której autorem jest Ignacy Krasicki to utwór dydaktyczno – moralizatorski, mający na celu przybliżyć społeczeństwu wgląd w cechy ludzkiego charakteru, które nie do końca są pochlebne. Wręcz przeciwnie, pod postacią zwierzęcą bohaterowie tej bajki, przedstawionej w sposób satyryczny, dają możliwość by przyjrzeć się dokładnie działaniu podstępnemu i zbytniej łatwowierności, reprezentowanych cech przez wilka i owce.
Bajki Ignacego Krasickiego zostały wydane w roku 1830 w czwartej części zbioru „Bajki i przypowieści” jako ostatnia wśród setki innych utworów wierszowanych. Zwraca to uwagę na niezwykłą płodność pisarską autora oraz jego niezwykłą kreatywność i rozwinięty zmysł obserwacji. Dzięki tym zdolnościom, Krasicki zapisał się w pamięci wielu osób swoją twórczością oraz jej nietuzinkowym przekazem.
Spis treści
Wilk i owce – analiza utworu
Krótka historia której głównymi bohaterami jest wilk i owce przekazuje cechy czy może bardziej przywary, które są uniwersalne. Wydarzenia opisane są na zasadzie kontrastu w ich doborze przez autora, co jest charakterystycznym zabiegiem twórczym Krasickiego.
Utwór jest bajką, składającą się z jednej strofy która zawiera czternaście wersów. Wersy są melodyjne podczas czytania, co ułatwia przyswojenie i zrozumienie tekstu. Podobnie działają zastosowane rymy w układzie AABB ( żarłoczny – poboczny, słyszy – dyszy, powolnie – dobrowolnie itp.). Pojawiają się w utworze liczne przymiotniki i czasowniki, pierwsze ubarwiają opowieść i sprawiają że jest ona bardziej przyswajalna obrazowo, a drugie posuwają akcję na przód, tak że czytelnik ma wrażenie szybko odbywających się zdarzeń.
Występuje tutaj narrator, który jest wszystkowiedzący, a pomiędzy jego niemalże reporterskiemu przekazaniu informacji, pojawia się dialog, który prowadzą pomiędzy sobą główni bohaterowie.
Język użyty w utworze jest prosty, niemalże z niskich warstw społecznych, poza tym razi jego bezpośredniość, a słowa tutaj występujące nie należą do poetyckich.
Wilk i owce – interpretacja utworu
Wilka poznaje czytelnik w momencie kiedy to próbując zdobyć pożywienie ląduje w wielkim dole, który jest swoistą pułapką na dzikie zwierzęta. Wilk jest określony jako ostrożny, choć może jest to raczej humorystyczny sposób negacji tej cechy u tego bohatera bajki. Żarłoczność jego jest również podkreślona, a to cecha która właśnie go zgubiła i spowodowała bieżący stan rzeczy – otóż wilk siedzi w dole i „wzdycha”.
Wnet słyszy w okolicy owce które się przechadzają, zaczyna więc sapać i oddychać tak by został przez nie usłyszany, a one z ciekawości raz za razem zaglądają do wnętrza dołu.
Wilk wpada na pomysł, by owce pomogły mu się wydostać ze środka, więc okłamuje je że siedzi w nim z wyboru jest to jego pokuta za zjadanie owiec. Owce namawiają go więc, by wyszedł z dołu, a dodatkowo proponują swoją pomoc.
Jak się okazuje, nie był to dobry pomysł ze strony owiec, bo zaraz po wyjściu z pułapki, wilk zabrał się do ataku i pozjadał je wszystkie bez mrugnięcia okiem.
Wilk i owce – morał utworu
Bajka jest przykładem utworu z morałem, można zauważyć tutaj podstępność i chytrość wilka, któremu wpadają niecne pomysły za każdym razem jak wywęszy coś do zjedzenia. Widoczne są tutaj również niezłe aktorskie cechy wilka oraz kipiąca fałszywość, którą ukrywa znakomicie.
Z drugiej strony pojawiają się owce, symbolizujące tutaj naiwność i łatwowierność, która może prowadzić do bardzo nieszczęśliwego dla nich rozwoju zdarzeń, bo mogą one wiele stracić stając się zbyt pomocne, jak zostało opisane w bajce stracić najważniejsze czyli swoje życie.