Spis treści
Symbole związane z przemijaniem
W utworze pojawiają się symbole związane z przemijaniem i śmiercią. Kobieta-śmierć osnuta jest pajęczyną w formie szaty. Pachnie kwiatami, które są martwe od zimna. Podmiot liryczny wzywa ją aż trzykrotnie, by przyszła jesienią, ponieważ poeci zawsze uważali, że istnieje związek między porami roku a nastrojem człowieka. Jesień utożsamiana jest ze schyłkiem, śmiercią i końcem egzystencji. Przyroda zamiera, przygotowuje się do zimy. Dni są coraz krótsze, pogoda nie jest słoneczne i nie daje radości. Wręcz przeciwnie, padający deszcz i chłodny wiatr zachęcają do przebywania w domu, który nie pozwala cieszyć się światem. Dla osoby mówiącej w wierszu śmierć jest tak naturalna, jak pory roku, które się zmieniają. Kto przyszedł na świat, musi go kiedyś opuścić.
Pogodzenie się z losem
Osoba mówiąca w wierszu wygłasza intymny monolog. Kieruje go do śmierci. Nie prosi o litość czy więcej czasu na ziemi. Nie może się doczekać przyjścia śmierci. Oczekuje jej niecierpliwie, tak, jak oczekuje się randki z ukochaną kobietą. Podmiot liryczny godzi się ze swoim losem. Nie chce odnaleźć szczęścia, nie oczekuje tego. Przekonany jest, że pomoże mu tylko śmierć i właśnie na nią czeka zniecierpliwiony.