Edmund to, oprócz Łucji, najmłodszy członek rodzeństwa Pevensie. Chłopak jest postacią niejednoznaczną i dynamiczną – w trakcie biegu fabuły zmienia się jego charakter, postawa, światopogląd i motywacje. To bardzo ciekawy bohater, który z początku nie wzbudza zbyt dużej sympatii czytelnika, jednak bardzo wiele zyskuje, kiedy dojrzewa dzięki wydarzeniom w Narnii.
Charakterystyka Edmunda z Opowieści z Narnii
Edmund z początku jest chłopakiem niezbyt miłym, a wręcz dosyć krnąbrnym. Lubi dokuczać młodszej siostrze, Łucji, nawet bez wyraźnego powodu, ani celu. Bywa złośliwy, samolubny i egoistyczny, co jest wynikiem kompleksów. Edmund czuje się bowiem zbytnio zdominowany przez starsze rodzeństwo, zwłaszcza przez Piotra. Dlatego też cały czas stara się koncentrować na sobie uwagę i udowodnić swoją wartość, której tak naprawdę on sam nie czuje. W celu zdobycia atencji jest w stanie posunąć się nawet do kłamstwa, kiedy zaprzecza wersji Łucji o istnieniu Narnii, mimo że sam w niej już był. Kłamstwo szybko wychodzi na jaw i spotyka się z krytyką rodzeństwa.
Taka postawa Edmunda sprawia, że jest on dużo bardziej podatny na wszelkiego rodzaju manipulacje i inne nieczyste i nieuczciwe zagrania, byle by tylko podbudować poczucie własnej wartości. Wykorzystuje to Biała Czarownica już przy pierwszym spotkaniu, bezbłędnie rozczytując charakter chłopca. Daje się on wciągnąć w intrygę Królowej w zamian za ciepłe futro i ptasie mleczko, które ma za zadanie go uzależnić. Edmund pada ofiarą własnego łakomstwa i chęci zwrócenia na siebie uwagi – zdrada rodzeństwo i zgadza się przyprowadzić siostry i braci do Białej Czarownicy. Kiedy wszyscy znajdują się już w Narnii, Edmund ucieka do zamku Królowej, lecz dopiero wtedy wychodzą na jaw jej prawdziwe zamiary. Nie wywiązuje się ze swoich obietnic wobec Edmunda, który orientuje się jak podle został wykorzystany i w jakim stawia go to świetle wobec własnego rodzeństwa. Zachodzi w nim przemiana wewnętrzna. Dotąd opryskliwy, złośliwy i zakompleksiony chłopak przez wyrzuty sumienia zaczyna odczuwać empatię wobec ofiar Białej Czarownicy, a także żal ze względu na własne zachowanie.
W końcu zostaje odbity z rąk Królowej przez wysłanników Aslana. Kiedy znajduje się w gronie sojuszników czuje na sobie ogromny ciężar winy i postanawia za wszelką cenę zadośćuczynić zdradzonemu rodzeństwu. Okazja nadarza się już wkrótce, w czasie bitwy z wojskami Królowej. To właśnie Edmund wykazuje się sprytem i odwagą, kiedy niszczy różdżkę Białej Czarownicy, przechylając tym samym szalę zwycięstwa na stronę armii dowodzonej przez Piotra. Chłopak poświęca się i nawet zostaje ranny, jednak dzięki temu odkupuje swoje winy, czego symbolem staje się pasowanie go na rycerza. W dorosłym życiu Edmund słynie z bycia władcą inteligentnym i uczciwym.
Edmund Pevensie to przykład na to, że każdy może otrzymać drugą szansę. Nie ważne jak ciężkich postępków dopuściliśmy się w przeszłości, jeśli bardzo tego chcemy, jesteśmy w stanie za nie zadośćuczynić zarówno pokrzywdzonym, jak i samym sobie.