Marianna to piękna dziewczyna, pochodząca z arystokratycznej rodziny, która od niedawna mieszka w sąsiedztwie familii głównych bohaterów dramatu Moliera, pt. Skąpiec.
Charakterystyka Marianny
Ta bardzo dostojna panna sprawia, że wszyscy mężczyźni, który ją spotykają na swojej drodze, tracą dla niej głowę. Taki też los spotkał Kleanta, który zakochał się w Mariannie od pierwszego wejrzenia. Pech chciał, że dziewczyna zwróciła uwagę również jego ojca, który jednak głównie upatrywał w niej okazji na szybki i łatwy zysk, gdyż Marianna jako arystokratka dysponowała bardzo dużym posagiem.
Marianna była osobą o dobrym sercu, choć z natury niezbyt porywczą, raczej zdystansowaną i wycofaną. Okazuje współczucie i zdolność do wielkich poświęceń, gdyż opiekuje się starą matką, która cały czas zapada na coraz to nowe schorzenia i choroby. Z opowieści Kleanta możemy wywnioskować, że jest kobietą o bardzo dużej wrodzonej klasie, której nawet ruchy, sposób poruszania się i mówienia wzbudza podziw i tchnie dystyngowaną elegancją. Rozkochany młodzieniec mówi również, że dziewczyna musiała zostać stworzona przez same niebiosa, ponieważ sprawia wrażenie, jakby jej misją było emanowanie dobrem i inspirowanie miłością każdego napotkanego człowieka. Należy brać poprawkę na to, że zakochanie mogło zniekształcać opinię Kleanta, jednak przyjąć należy, że Marianna należała do rodzaju kobiet bardzo eleganckich i obdarzonych wewnętrznym urokiem. Miała przy tym wiele przymiotów wewnętrznych, była inteligentna, uczciwa, prawdomówna i nie była naiwna. Widać to, kiedy dowiaduje się, że jednak ma zostać żoną Harpagona, ojca Kleanta, ponieważ tak postanowił jej ojciec, Anzelm ze względu na układ, który zawarł z tytułowym skąpcem. Dziewczyna nie waha się włączyć w spisek, który ma na celu zniweczenie planu Harpagona, planu unieszczęśliwiającego wiele osób dookoła.
Marianna to postać zdecydowanie pozytywna, która wzbudza sympatię w odbiory dramatu Moliera. Jest stateczną, mądrą dziewczyną, obdarzoną inteligencją, z którą jednak nie obnosi się niepotrzebnie, ale nie boi się jej użyć, kiedy wymaga tego od niej sytuacja. Jest dobra, posłuszna i współczująca. Wzruszenie i empatię dziewczyny wzbudza cierpienie drugiego człowieka. Kiedy jej samej grozi unieszczęśliwienie w wyniku decyzji ojca, nie waha się stanąć w obronie własnej przyszłości, przez co zdecydowanie zasługuje na miano odważnej.