- W obozie panuje niewyobrażalny upał.
- Tadeusz i Henri rozmawiają o tym, co należałoby wziąć z najbliższego transportu oraz o tym, jak radzą sobie w obozie konkretne rasy.
- Pada sygnał, że zbliża się transport.
- Tadeusz zostaje spontanicznie wciągnięty do grupy obsługującej rampę.
- Przybywa transport.
- Kanada rozdziela ludzi z transportu na tych, którzy trafią do obozu i na tych, którzy od razu pojadą do komór gazowych.
- Ludzie z transportu są zdezorientowani i wymęczeni długą i niekomfortową drogą. Esesmani rozkazują im pozbywać się wszystkich bagaży.
- Tadeusz oczyszcza wagon i znajduje w nim ciała martwych niemowląt. Żadna z kobiet nie chce się do nich przyznać, w końcu odbiera je Tadeuszowi starsza kobieta.
- Tadeusz widząc tłumy przeznaczone do komór gazowych, myśli o rozmiarach nazistowskiej zagłady.
- Więźniowie sprzątają tory przed kolejnym transportem.
- Na rampie pojawia się kolejny pociąg.
- Tadeusz widzi matkę, która nie przyznaje się do swojego dziecka.
- Tadeusz spotyka piękną dziewczynę, której nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, co się z nią stanie.
- Mężczyzna obserwuje bicie i poniżanie ludzi z transportu, a także to, jak są ograbiani z dobytku, który wzięli ze sobą nie wiedząc, że jadą na śmierć.
- Tadeusz rozmawia z Henrim o swoim rozterkach moralnych.
- Tadeusz nie bierze udziału w rozładunku trzeciego transportu. Odpoczywa ukryty pod wagonem.
- Mężczyzna wraca do obozu po całym dniu pracy i patrzy na dym unoszący się z kominów krematorium, gdzie palą się ludzie z dzisiejszego transportu.
Proszę państwa do gazu – plan wydarzeń
Autor: Grzegorz Paczkowski