Romeo i Julia to dramat, który zawiera w sobie wiele wątków. Głównym z nich jest oczywiście miłość dwójki głównych bohaterów, jednak w tle możemy obserwować wiele innych kwestii natury filozoficznej czy społecznej. Dramat Williama Szekspira można więc czytać na bardzo wiele różnych sposobów, pod wieloma kątami i zawsze odnajdzie się w nim coś, czego wcześniej mogło się nie zauważyć.
Spis treści
Wątek miłości Romea i Julii
Romeo i Julia to dwójka młodych ludzi, którzy pochodzą z dwóch skłóconych ze sobą rodzin. Zakochują się w sobie na zabój i robią wszystko, by być ze sobą mimo przeciwności losu. Okoliczności powodują jednak, że ich droga komplikuje się, a trudności jest coraz więcej. Kochankowie muszą kryć się ze swoim uczuciem i wynajdywać coraz bardziej finezyjne i ryzykowne drogi do bycia razem. Romeo staje się zabójcą i zostaje wygnany z Werony, a Julia okłamuje swoją rodzinę i pozoruje własną śmierć, byle by tylko nie zostać wydaną za mąż za hrabiego Parysa, o którym to małżeństwie mogłyby tylko marzyć jej rówieśnice. Ostatecznie w wyniku tragicznego zbiegu okoliczności oboje giną.
Wątek konfliktu dwóch rodzin
Monteki i Kapuletti to nazwiska dwóch rodzin arystokratycznych, które rządzą Weroną. Od wieków rodziny te dzieli zaciekły konflikt, który jednak jest tak zadawniony, że nikt nie jest w stanie sobie przypomnieć od czego właściwie się zaczął. Konflikt ten przepływa z pokolenia na pokolenie i o ile starsi ograniczają się wyłącznie do wzajemnej wrogości, młodzi pragną sprawdzenia swojej siły i doprowadzają do starć zbrojnych. W konsekwencji wielu bohaterów ginie, np. Merkucjo czy Tybalt. Walczą ze sobą nawrrt służby obu rodzin, choć one nie mają żadnego związku ze sporem. Cały konflikt krytykowany jest przez księcia Eskalusa, który w jego wyniku traci syna, a i zastaje chaos społeczny i polityczny w Weronie. Rodziny godzą się dopiero, kiedy nad ciałami Romea i Julii dociera do nich, jak bezsensowna była cała kłótnie i do jak wielkich nieszczęść doprowadziła.
Wątek obyczajowy
W Romeo i Julii możemy dopatrzeć się reprezentacji wielu obyczajów arystokratycznych, jakie panowały w świecie renesansu. Chodzi tutaj głównie o sposób, w jaki kojarzono pary małżeńskie. Zwłaszcza młode przedstawicielki płci pięknej niewiele miały do powiedzenia w kwestii swojego losu. Małżeństwa zawierano dla zysku tudzież dla celów politycznych – zawierano w ten sposób sojusze rodowe i wzmacniano swoją pozycję na dworach. Towarzyszył temu cały ceremoniał oświadczyn, proszenia o rękę rodziców panny młodej, ustalania posagu, itp. Odbywa się to m.in. w czasie balów czy oficjalnych uczt.
Wątek przeznaczenia i konsekwencji własnych czynów
To cecha charakterystyczna dla większości najsłynniejszych dzieł Williama Szekspira. Czytając Romea i Julię trudno bowiem nie odnieść wrażenia, że przeciwko dwójce głównych bohaterów sprzysięgło się przeznaczenie. Czy jednak tak jest w istocie? Bo dogłębnej analizie dochodzi się jednak do wniosku, że to konkretne czyny konkretnych ludzi doprowadziły do sytuacji, w której młodzi kochankowie byli zmuszeni desperacko ukrywać swoje uczucie, a to z kolei doprowadziło do tragedii i utraty życia nie tylko przez nich, lecz przez wielu bohaterów sztuki. Szekspir daje więc do zrozumienia, że to człowiek kształtuje swój los, a jego czyny bardzo często mają również niepośledni wpływ na losy innych ludzi. Niekiedy tragiczny wpływ.