Zuzanna Pevensie to jedna z głównych bohaterek powieści S.C. Lewisa, pt. Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa. Pod względem wieku jest to druga najstarsza siostra w rodzeństwie. Dziewczyna jest nieco wycofana, cicha, mniej zauważalna niż inni członkowie rodziny, co jednak – jak się okazuje w powieści – nie czyni jej postacią mniej istotną od reszty.
Charakterystyka Zuzanny z Opowieści z Narnii
Zuzanna to młodsza siostra Piotra oraz starsza siostra Edmunda i Łucji. Ze względu na starszeństwo, wraz z Piotrem stara się opiekować młodszym rodzeństwem, czuje za Edmunda i Łucję odpowiedzialność. Dziewczyna sprawia wrażenie nieco przesadnie podchodzącej do opieki. Często jest lękliwa i przejawia nadmierny niepokój o losy rodziny. Jednak takie zachowanie jest podyktowane jej dużą miłością i pragnieniem, by żadnemu z nich nigdy nie groziło żadne niebezpieczeństwo. Chętnie przystaje na propozycję Piotra, by ratować porwanego przez Białą Czarownicę Edmunda, choć boi się tej misji, potrafi zapanować nad swoim lękiem.
Zuzanna jest nieco mniej charakterystyczna, czy wyrazista niż reszta rodzeństwa, jednak czytając Opowieści z Narnii odnosi się wrażenie, że taki stan rzeczy wynika z jej niemal matczynego instynktu. Sama woli pozostawać w cieniu i czuwać nad bezpieczeństwem i dobrobytem innych. Bardzo martwi się o porwanego i zmanipulowanego Edmunda, dba o Łucję. Wraz z młodszą siostrą udaje się w drogę razem z Aslanem, by być świadkiem jego ekspiacyjnej śmierci, lecz także zmartwychwstania. Informację o całym zajściu zataja przed Edmundem, którego mogłaby psychicznie dobić informacja, że jego wolność została okupiona takim poświęceniem.
Zuzanna jest bardzo czułą, wrażliwą i pomocną dziewczyną. Bywa skłonna do wzruszeń. Nie oznacza to jednak, że nie stąpa twardo po ziemi. Potrafi zachować zimną krew i schronić się na drzewie w chwili ataku wilka wysłanego przez Białą Czarownicę. Mimo ogromnego lęku starcza jej sił na wezwanie pomocy dźwiękiem rogu otrzymanego wcześniej od Świętego Mikołaja. Jest rozsądna i to właśnie ten rozsądek każe jej początkowo wątpić w opowieści Łucji o przeniesieniu się do magicznego świata Narnii. Wątpliwość ta jednak nie skłania jej do żartów i drwin z dziewczynki, lecz do zwiększonej troski o nią, którą zresztą postanawia skonsultować w profesorem Kirke wraz z Piotrem.
Po osiągnięciu dojrzałości i wstąpieniu na tron Narnii, Zuzanna otrzymuje przydomek „Łagodna”. Rzeczywiście przymiotnik ten wydaje się najlepiej charakteryzować dziewczynę, która za wszelką cenę zawsze starała się łagodzić wszelki spory i waśnie, a także pomagać zarówno rodzeństwu, jak i innym stworzeniom spotkanym w Narnii, kiedy tylko mogła. Jest to bohaterka dobra, wrażliwa, szlachetna i bardzo subtelna. Kiedy trzeba jednak, budzi się w niej instynkt przetrwania i potrafi być odważna i zachowywać zimną krew w sytuacjach kryzysowych. Zuzanna to zdecydowanie starsza siostra, jaką każdy z nas chciałby posiadać i przy której każdy mógłby czuć się bezpiecznie.