Interpretacje wierszy i materiały do nauki
O’Brien to czarny charakter w powieści Orwella. Jest wysoko postawionym dygnitarzem partyjnym. To dobrze zbudowany, przysadzisty mężczyzna, który przeszedł już granicę wieku średniego. Jest mało urodziwy i posiada wydatny, zwracający uwagę, orli nos.
Julia to główna postać kobieca w powieści George’a Orwella, pt. Rok 1984. Jest to dwudziestoparoletnia dziewczyna, która wyróżnia się swoją urodą, chociaż system zabrania jej podkreślania. Jest pokorną członkinią Partii i stosuje się pokornie do wszystkich wymogów i instrukcji życia według ideologii Wielkiego Brata.
Rok 1984 George’a Orwella to jedna z najważniejszych powieści XX wieku. Autor przewidział bowiem bardzo dokładnie sposób, w jaki przez najbliższych kilkadziesiąt lat funkcjonować będzie większość państw bloku komunistycznego, a niektóre z nich funkcjonują do dziś. Orwell opisać dramat życia w systemie totalitarnym z perspektywy jednostki, Winstona Smitha, człowieka w zasadzie nie wyróżniającego się niczym, przez co każdy z nas może odnaleźć w nim cząstkę siebie.
Głównym wątkiem Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa jest przemiana głównego bohatera, Ebenezera Scrooge’a. Następuje ona pod wpływem odwiedzin czterech duchów, które na różnych płaszczyznach tłumaczą mu, dlaczego żyje w niewłaściwy sposób, oraz jakie mogą być konsekwencje, jeśli nie zmieni swojego postępowania.
Spór o prawo do zamku toczy się w dramacie autorstwa polskiego romantycznego komediopisarza i poety, Aleksandra Fredry, pomiędzy dwoma głównymi bohaterami: Rejentem Milczkiem i Cześnikiem Maciejem Raptusiewiczem.
Istnieje powiedzenie, według którego „dopóki walczysz – jesteś zwycięzcą”. Oznacza ono, że niezależnie od tego, w jak ciężkiej sytuacji się znaleźliśmy, nigdy nie powinniśmy rezygnować z walki, ponieważ zawsze szala zwycięstwa może obrócić się na naszą stronę. W swojej pracy postaram się udowodnić, że warto podejmować walkę nawet wtedy, gdy jesteśmy pewni, że nie skończy się ona dla nas zwycięstwem.
Otaczający nas świat ma wiele twarzy. Niestety coraz częściej mamy do czynienia z tą negatywną. Codziennie w wiadomościach można usłyszeć o wypadkach, katastrofach i przestępstwach, które odkrywają naprawdę mroczną stronę człowieczeństwa. Jednak czasem zapominamy, że już wcześniej dawała ona o sobie znać, np. podczas II wojny światowej.
Postać jakiegokolwiek Boga to kwestia sporna odkąd tylko człowiek zaczął zastanawiać się nad kwestiami życia po śmierci, nieskończoności, czy zbawienia. Bóg i wiara w niego przybierała już najróżniejsze formy i kształty. Do dzisiaj jednak w niektórych miejscach świata trwają wojny na tle wyznaniowym właśnie. Święte księgi różnych religii opisują różne możliwości podejścia człowieka do kwestii Boga, zarówno te pożądane, jak i niezbyt właściwe.
Nieszczęścia dotykają nie tylko pojedynczych ludzi, lecz także całe zbiorowości, np. narody, o czym ludzkość przekonała się w bardzo brutalny sposób przez wojny światowe XX wieku. Okazuje się, że społeczności dotknięte wydarzeniami tragicznymi zachowują się w bardzo zbliżony sposób do tego, jak reagują na takie chwile jednostki. Większość sztuki i literatury światowej dotyczy właśnie problemu cierpienia oraz tego, jak wpływa na nasze życie i życie zbiorowości, w której funkcjonujemy.
Wiersz „Z okna” Czesława Miłosza to utwór opisujący krajobraz Europy. Poemat pochodzi z 1945 roku, ze zbioru „Świat. Poema naiwne”. Przedstawiony kontynent ma baśniowy charakter i jest ukazany jako miejsce dostępne dla wszystkich, w którym nie ma zła i każdy może czuć się bezpiecznie.
Świat nie jest jednoznacznie dobry, ani jednoznacznie zły. Oba te żywioły przeplatają się i łączą w coś, co nazywamy codziennością. Oczywiście na co dzień umiemy skupiać się na dobru i unikać zła. Zdarzają się jednak sytuacje ekstremalne, w których po prostu trzeba zająć jakieś stanowisko, przyjąć jakąś postawę, inaczej można tylko pogorszyć całą sprawę. Człowiek wobec zła może przyjąć najrozmaitsze postawy, niestety również takie, które owemu złu pomogą się rozpanoszyć jeszcze bardziej.
Jeszcze nigdy nie urodził się człowiek pozbawiony jakichkolwiek słabości, mniejszych lub większych wad, przysłowiowych rys. Nie ma więc sensu wyrzucanie sobie, że takie słabości się posiada. Problem pojawia się dopiero wtedy, kiedy człowiek z takimi słabościami nie usiłuje walczyć, nie przeciwdziała im.