Człowiek zawsze chciał przekraczać granice. Uzasadnij słuszność tego twierdzenia w formie rozprawki. Podaj dwa przykłady literackie i jeden rzeczywisty

Każdy z nas w życiu napotyka na różne granicy i przeszkody, które stają nam na drodze do osiągania naszych celów. Czasem pokonujemy je bez trudu, niekiedy jednak pokonanie ich wymaga od nas wysiłku i pracy. Nie wszyscy ludzie potrafią się na nie zdobyć. Jest jednak w człowieku pewien gen ambicji, który od zawsze pchał do do osiągania niemożliwego, do sięgania tam, gdzie wzrok nie sięga.

Echa leśne – bohaterowie

Stary Rozłucki – generał carskiej armii. W czasie powstania styczniowego był dowódcą oddziałów tropiących grupy powstańcze w okolicach Gór Świętokrzyskich.

Echa leśne – problematyka

W Echach leśnych wybrzmiewa bardzo charakterystyczna dla prozy Stefana Żeromskiego nuta – powstanie styczniowe i jego „dziedzictwo”, bowiem jak każdy tego rodzaju dramatyczny ruch, powstanie to wywarło realny wpływ na życie wielu późniejszych pokoleń.

Echa leśne – plan wydarzeń

Grupa mężczyzn posila się i rozmawia przy ognisku na skraju lasu. Czekają tam do późnych godzin nocnych na koniec pracy drwali, którzy kończą wyrąbywać pas drzew. Mężczyźni rozmawiają o różnych miejscach znanych sobie, znajdujących się w okolicy. Temat rozmowy schodzi na karczmę, naprzeciwko której znajduje się wzgórze z brzozą, krzyżem i grobem.

Serce czy rozum? Którą z życiowych dróg uważasz za lepszą? Odpowiedz, przywołując w rozprawce odpowiednie przykłady literackie

Ludzka psychika składa się w takiej samej mierze ze sfery intelektualnej, jak i emocjonalnej. Niekiedy to, czego chce przysłowiowe serce jest nie do zaakceptowania dla rozumu i odwrotnie. Stąd też odwieczny spór serca i rozumu, który w swoim wnętrzu musi rozstrzygnąć każdy z nas na własną rękę. Wiele przykładów literackich może nam jednak pomóc odpowiedzieć na to kluczowe pytanie. 

Motyw szczęścia w literaturze – konteksty z różnych epok

Definicja szczęścia pozostaje do dzisiaj właściwie nieuchwytna, mimo że człowiek zastanawia się nad nią od zarania dziejów. Współcześnie mamy już tyle jego definicji, że każdy może znaleźć jakąś, która będzie odpowiadała właśnie jemu. Dla niektórych szczęściem będzie fortuna, dla innych bliskość ukochanej osoby, jeszcze ktoś inny poczuje się szczęśliwy, gdy zdobędzie najwyższy szczyt świata albo pojedzie w daleką podróż.

Czy człowiek XXI w jest wstanie zrozumieć postępowanie Romea i Julii? Uzasadnij swoją wypowiedz odwołując się do dramatu Szekspira oraz innych wybranych współczesnych dzieł literatury

Pytanie zawarte w temacie niniejszej pracy, wymaga doprecyzowania, zanim spróbuje się na nie odpowiedzieć. Co bowiem oznacza „zrozumieć” postępowanie Romea i Julii, tytułowych bohaterów dramatu Williama Szekspira. Zycie tych dwojga młodych kochanków, a także ich miłość, przebiegały w tak niesprzyjających warunkach, że trudno jest przypasować do nich jakiekolwiek miary, nie ważne w jakim wieku będziemy żyć.

Jak oceniasz zachowanie Romea z lektury Romeo i Julia?

Romeo jest tytułowym bohaterem jednego z najgłośniejszych i najsłynniejszych dramatów autorstwa WIlliama Szekspira, pt. Romeo i Julia. To bohater, który na stałe wpisał się w kulturę europejską i światową, w której funkcjonuje do dziś jako dobrze rozpoznawalny symbol tragicznej i nieszczęśliwej miłości. 

Motyw przeznaczenia w literaturze – konteksty z różnych epok

Chyba od zawsze towarzyszy człowiekowi rozumnemu pytanie, od czego zależy jego życie. Czy rzeczywiście wszystko jesteśmy w stanie sprawić własną wolą, determinacją, pracą i wysiłkiem? Czy jesteśmy wyłącznymi kowalami swojego losu? Czy być może jest jakaś siła wyższa, która ma wpływ na bieg naszego losu? Bóg, którego możemy prosić o różne rzeczy w modlitwie i który według własnego uznania może nam pomagać lub nie?

Motyw przebaczenia w literaturze – konteksty z różnych epok

Przebaczenie jest rzeczą bardzo istotną. Wiele religii świata opartych jest na przebaczeniu, ponieważ bardzo go potrzebujemy w życiu, chociaż niekiedy w ogóle nie zdajemy sobie z tego sprawy. Wbrew popularnej opinii, przebacza się głównie dla samego siebie, a nie dla tego, komu przebaczamy. Poprzez przebaczenie zrzucamy sobie bowiem z barków psychiczny ciężar noszenia w sercu urazu do kogoś i poczucia krzywdy, a wówczas stajemy się naprawdę wolni.