Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Merkucjo to drugoplanowy bohater dramatu autorstwa Williama Szekspira, pt. Romeo i Julia. Jest on przyjacielem głównego bohatera utworu, również arystokratą, ale nie pochodzi z rodziny Montekich. Poza powyższymi – właściwie wszystko go od Romea różni i być może dlatego przyjaźń obu młodzieńców sprawdza się tak dobrze.
Ojciec Laurenty jest drugoplanową postacią dramatu Wiliama Szekspira, pt. Romeo i Julia, choć jego rola w fabule jest znacznie bardziej istotna. To on bowiem jako jedyny od początku do końca wierzył w miłość dwójki głównych bohaterów, tylko on im sprzyjał, kibicował i pomagał. Wreszcie to on wpadł na niebezpieczny pomysł upozorowania przez Julię śmierci oraz wielkiej ucieczki, która miała nastąpić zaraz później.
Samson i Grzegorz, słudzy z domu Kapuletich, prowokują bójkę z Abrahamem, sługą z domu Montekich. Do konfliktu przyłączają się Tybalt oraz Benvolio, a także strażnicy miejscy. Przybywają nestorzy obu rodów, którzy również rwą się do walki, ale powstrzymują ich przed tym ich żony. Konflikt zakańcza przybycie księcia, który potępia obie rodziny za wprowadzenie chaosu w Weronie. Pan Monteki prosi Benvolia, by ten wypytał jego syna, Romea, o przyczyny jego smutku w ostatnich czasach.
Popularne stwierdzenie głosi, że rodzina w życiu człowieka jest najważniejsza. Stanowiona fundament, na którym człowiek może wzrosnąć oraz pomoc, gdy kiedykolwiek w życiu powinie mu się noga. To rodzice sprawiają, że przychodzimy na świat, otaczają nas miłością, opieką i poczuciem bezpieczeństwa. Pomagają nam, uczą pierwszych spraw w życiu.
Istnieje w naszym języku i w naszej kulturze wiele porzekadeł o pożyteczności pracy. Praca służy nie tylko zarabianiu pieniędzy i zdobywaniu środków potrzebnych do przetrwania, lecz także rozwijaniu własnych talentów czy przełamywaniu swoich barier. Praca indywidualnego człowieka ma również wpływ na dobrobyt całego społeczeństwa, choć niejednokrotnie trudno sobie to wyobrazić.
Piekło to miejsce, które od tysięcy lat rozpala wyobraźnię ludzi wierzących w różne religie. Było wyobrażane na bardzo wiele rozmaitych sposobów, w zależności od danej kultury, czasów, warunków społecznych. Jego wizerunek dostosowywał się do swojej epoki – piekło stanowiło kwintesencję tego, czego najbardziej bali się ludzie w określonym czasie.
Marzenia senne to jedna z największych tajemnic ludzkiego umysłu. Biorą się z głębokich pokładów naszej podświadomości, wychodzą w nich na wierzch nie tylko nasze pragnienia i radości, lecz także lęki i traumy. Jest to sfera życia ludzkiego wciąż nie dość dobrze zbadana przez naukowców, dlatego też od tysiącleci nie traci na popularności jako źródło wróżb, domysłów i wizji.
Skąpiec Moliera to sztuka pełna intryg, zmów i spisków, które zawiązują bohaterowie przeciwko głównemu bohaterowi. Jego bowiem zachowanie wprowadza chaos do statecznego i szczęśliwego życia szlachty. Mężczyzna unieszczęśliwia wszystkich dookoła siebie, więc wszyscy muszą uciekać się do podstępów, by nie dać się stłamsić cudzą obsesją.
Postać ojca jest w kulturze ogólnoświatowej nacechowana niemal tak samo jak postać matki. Ojciec – przynajmniej w stereotypowym pojęciu – kojarzy się głównie z głową rodziny, osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo słabszych od siebie, potrafiącą zapewnić byt rodzinie. Funkcjonują również inne skojarzenia: „Bóg Ojciec”, „ojciec narodu”, itp. Postać ojca jest więc kumulacją skojarzeń rodzinnych, religijnych, historycznych i politycznych.
Istnienie, obecność oraz działanie Boga, a także jego wpływ na kształt i funkcjonowanie świata, budzą w umyśle ludzkim najróżniejsze refleksje i idee, odkąd tylko jako rodzaj ludzki zaczęliśmy zastanawiać się nad tym, czy istnieje coś poza światem doczesnym. Na przestrzeni tysięcy lat nasze relacje z absolutem ewoluowały i przybierały najróżniejsze formy.
Cierpienie jest nieodłącznym elementem ludzkiego istnienia. Możemy się z tym nie zgadzać, lecz najprawdopodobniej na pewnym etapie naszego życia wydarzy się coś, co sprawi, że będziemy cierpieć. Człowiek od dawna próbuje nadać swojemu cierpieniu sens, na przykład poprzez rozmaite religie, ponieważ odczuwanie bólu, które do niczego nie prowadzi jeszcze bardziej pogłębia naszą rozpacz.
W większości kultur na świeci postać matki ma szczególną pozycję w społeczeństwie. To ona daje życie potomstwu i najczęściej opiekuje się w nim w pierwszym okresie po narodzinach. Matka kojarzy nam się właśnie z opiekunką, nie przez przypadek mówi się „matka Ziemia”, to określenie dotyczy również ojczyzny. Matki kojarzą się w dobrocią, czułością, wyrozumiałością i miłością bez względu na wszystko.