Dunia – charakterystyka
Dunia, w właściwie Awdotia Romanowna, to drugoplanowa bohaterka Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Jest młodszą siostrą głównego bohatera powieści, Rodiona Romanowicza Raskolnikowa.
Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Dunia, w właściwie Awdotia Romanowna, to drugoplanowa bohaterka Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Jest młodszą siostrą głównego bohatera powieści, Rodiona Romanowicza Raskolnikowa.
Porfiry Pietrowicz to jedna z najbardziej kluczowych postaci powieści Fiodora Dostojewskiego, pt. Zbrodnia i kara. Jest on bowiem sędzią śledczym i prowadzi dochodzenie w sprawie morderstwa lichwiarki Alony Iwanownej i jej siostry, Lizawiety, czyli zbrodni popełnionej przez głównego bohatera powieści, Rodiona Romanowicza Raskolnikowa.
Zosimow był z zawodu lekarzem. Czytelnik poznaje go w momencie, kiedy Razumichin przyprowadza go do Raskolnikowa przykutego do łóżka przez gorączkę wywołaną wyrzutami sumienia po zamordowaniu Alony Iwanownej i jej siostry.
Zamiotow to jedna z postaci drugoplanowych, czy wręcz epizodycznych, powieści Fiodora Dostojewskiego, pt. Zbrodnia i kara. Pracował jako policyjny sekretarz, przez co uczestniczył w śledztwie w sprawie morderstwa lichwiarki, Alony Iwanownej.
Rodion Romanowicz Raskolnikow to główny bohater najsłynniejszej powieści Fiodora Dostojewskiego, pt. Zbrodnia i kara. Powieść ta postawiła fundament pod całą późniejszą literaturę psychologiczną, czyli taką, której głównym zainteresowaniem jest to, co dzieje się w umysłach bohaterów. Raskolnikow stał się symbolem intelektualisty-mordercy, który dopuszcza się zbrodni z pobudek nie tylko instynktownych, lecz właśnie intelektualno-poznawczych.
Miłość to jedno z najsilniejszych uczuć, jakich doświadcza człowiek. Choć z poezją kojarzona bywa głównie ta romantyczna, to przecież odcieni miłości jest wiele. Rodzice kochają dzieci, a dzieci kochają rodziców.
Chyba każdy człowiek na świecie pragnie bycia szczęśliwym. To jednak nie jest stan łatwy do osiągnięcia, sama definicja szczęścia potrafi być problemem. Niektórzy uzależniają swoje szczęście od dóbr materialnych, inni widzą je w spełnianiu swoich marzeń i realizowaniu pasji.
Pytanie zawarte w temacie niniejszej pracy jest obiektem refleksji filozofów i artystów od tysięcy lat. Co to znaczy, że jesteśmy ludźmi? Gdzie są granice naszego człowieczeństwa? Jakie cechy trzeba posiadać, żeby móc powiedzieć, że jest się człowiekiem?
Tęsknota – smutek i niepokój z powodu braku kogoś lub czegoś w naszym życiu. Tęsknota miewa różne oblicza. Człowiek cierpi po stracie najbliższej osoby: ukochanej, która odeszła do innego mężczyzny, zmarłej matki czy dziecka, które przedwcześnie pożegnało się z ziemską egzystencją.
Każdy z nas dąży do zapewnienia własnemu dziecku jak najkorzystniejszych warunków do rozwoju. Oprócz właściwych warunków bytowych, szczególnie ważną rolę odgrywa także edukacja i rozwój umiejętności małego człowieka.
Pory roku mają swoje szczególne miejsce w liryce. Jak poeci opisują zimę? Mogą to być utwory poświęcone bezpośrednio mroźnej aurze, albo Świętom Bożego Narodzenia. Zima to też pora kontrastów, z jednej strony lodowate powietrze, a z drugiej ciepło domowego ogniska.
Opowieść wigilijna Charlesa Dickensato jeden z najbardziej uniwersalnych utworów, jakie napotkać można w literaturze światowej ostatnich wieków. Mówi nie tylko o najbardziej podstawowych wartościach, których należy się trzymać w swoim patrzeniu na świat i ludzi, lecz także o tych, których należy się wystrzegać, ponieważ mogą mieć one bardzo niebezpieczne konsekwencje. Oto najważniejsze motywy literackie w Opowieści wigilijnej!