Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Literatura romantyczna wykształciła pewien bardzo charakterystyczny model bohatera. Był to przeważnie osobnik bardzo tajemniczy, mający trudności z odnalezieniem się w rzeczywistości, skłonny do odczuwania skrajnych emocji, kryjący w sobie jakąś traumę, najczęściej związaną z silnym rozczarowaniem miłosnym.
Zygmunt Krasiński w Nie-boskiej komedii przedstawił grupę rewolucjonistów, którzy buntują się przeciwko arystokracji i jej dotychczasowemu panowaniu ekonomicznemu, tradycyjnemu i moralnemu. Poeta w ten sposób scharakteryzował zresztą wszelkie ruchy rewolucyjne, jakie pojawiły się do czasów jemu współczesnych, a także dużo potem, aż do dziś.
Ostatnia scena z Nie-boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego bardzo często przyprawia o zawrót głowy. Całe dzieło nie należy do najjaśniejszych, więc czytelnik ma nadzieję, że finał przyniesie odpowiedzi na wiele pytań. Dzieje się natomiast inaczej i dla niektórych ostatnia scena jest kolejnym skomplikowaniem.
Niewiele jest dzieł w literaturze polskiej i światowej poświęconych stricto tematyce rewolucji i ich wpływu na życie społeczeństw i narodów. Większość z nich natomiast pochodzi z czasów po rewolucji październikowej w 1917 roku w Rosji. Tym ciekawszym dziełem jest Nie-boska komedia Zygmunta Krasińskiego, która ten temat omówiła wiele dziesięcioleci wcześniej.
Problematyka dzieła tak rozległego, jak Nie-Boska Komedia Zygmunta Krasińskiego, nie jest prosta do ujęcia w krótkiej wypowiedzi. Można powiedzieć, że w dramacie dominują dwa główne tematy – wpływ szeroko rozumianej poezji na życie człowieka oraz starcie nowej rzeczywistości ze starą, i to w jaki sposób powinno ono wyglądać.
Nie-boska komedia autorstwa Zygmunta Krasińskiego to dzieło wielowątkowe oraz wielowymiarowe. Wieszcz wypowiedział się w nim na wiele tematów charakterystycznych dla swojej epoki. Były to m.in. rola poezji w życiu człowieka, rola artystów w życiu społeczeństw i narodów, kwestia rewolucji jako szeroko pojętej zmiany w porządku społecznym danego czasu. Trudno uwierzyć, że wszystkie te wątki mieszczą się w jednym dziele.
Hrabia Henryk zostaje obdarzony darem poezji. Arystokrata poznaje Marię, zakochuje się w niej i żeni z nią. Henrykowi i Marii rodzi się syn – Orcio. Pewnej nocy demony wysyłają do Henryka widmo Dziewicy, która prowokuje go do porzucenia rodziny na rzecz poezji.
Bardzo często zdarza się,że tęsknimy za ulubionymi miejscami, a w trudnych chwilach wyobrażamy sobie, że uciekamy właśnie do nich. To może być rodzinny dom, ulubione miejsce na wakacje albo po prostu podwórko, na którym w dzieciństwie graliśmy z kolegami w piłkę.
Chyba nie ma w literaturze polskiej drugiego utworu, który byłby bardziej genialną emanacją powiedzenia „zgoda buduje, niezgoda rujnuje”. Niemal w każdym zachowaniu zarówno Cześnika Raptusiewicza, jak i Rejenta Milczka widzimy, jak wzajemna nienawiść i chęć zrobienia drugiemu na złość, zatruwają obu panom życie.
Maria to jedna z bohaterek dramatu autorstwa Zygmunta Krasińskiego, jednego z romantycznych wieszczów polskich, pt. Nie-boska komedia. To bardzo ciekawa postać kobieca. Jest ona młodą i piękną dziewczyną, w której zakochuje się, i z którą żeni hrabia Henryk, główna postać dramatu, poeta romantyczny.
Orcio to jeden z bohaterów Nie-boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego. To postać, która poznajemy jeszcze w wieku dziecięcym, któremu to okresowi towarzyszą zresztą niezwykłe okoliczności. Ojciec Orcia, Henryk, opuszcza rodzinę, by poświęcić się poezji, do której zawsze czuł pociąg i powołanie. W jawny sposób odbija się to na całej rodzinie, zwłaszcza na matce Orcia. Kobieta bowiem zaczęła bardzo intensywnie modlić się o to, by Orcio również doznał prawdziwego daru poetyckiego. Miało to sprowokować Henryka do powrotu do rodziny. Jej modlitwy zostały wysłuchane, jednakże skutki były trudne do przewidzenia.
Leonard z Nie-boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego to postać szalenie ciekawa, chociaż jeszcze bardziej kontrowersyjna, a nawet przerażająca. Dramat powstał już niemal dwieście lat temu, a my, znając historię XX wieku, możemy niestety stwierdzić, że tego rodzaju postacie pojawiały się na kartach dziejów dosyć często i zbierały krwawe żniwo swoich radykalnych poglądów połączonych z brakiem jakichkolwiek hamulców i ograniczeń moralnych.