Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Sztuka dramatyczna w starożytnej Grecji stałą na poziomie absolutnie mistrzowskim, o czym świadczy fakt, że współcześnie nadal wykłada się antyczne sztuki na uczelniach wyższych, a także wystawia się na nowo w teatrach. Opowiadają bowiem o uniwersalnych problemach, o ludzkich namiętnościach, które nie zmieniają się niezależnie od czasów i epok.
Wszyscy po osiągnięciu odpowiedniego wieku, ponosimy pełną odpowiedzialność za swoje czyny. Większość ludzi stara się unikać sytuacji, które mogłyby narazić ich na drastyczne konsekwencje społeczne, prawne czy ekonomiczne. Pomaga im w tym kompas moralny, który w swoje serce powinien mieć wbudowany każdy dorosły człowiek.
Uważam, że stwierdzenie Zygmunta Krasińskiego, jakoby Lilla Weneda miała być „Antygoną słowiańską” jest bardzo trafne. Obie bohaterki miały wiele wspólnych cech i łączył je równie tragiczny los, któremu dzielnie stawiały czoła dzięki szlachetności swoich charakterów.
Życie niejednokrotnie stawia nas w sytuacjach, do których nie jesteśmy przygotowani. Musimy improwizować, by nie doznać krzywdy lub straty. Często nie godzimy się z nieszczęściami, które przynosi nam los, zastanawiamy się dlaczego akurat my, a czasem nawet – jaki sens ma nasze cierpienie, nasze życie. Niektóre odpowiedzi musimy odnaleźć sami, inne zawarte są w literaturze, gdzie zawsze warto ich szukać.
Przez wielu Antygona Sofoklesa jest dramatem dawanym za przykład starogreckiej tragedii. Rzeczywiście w tej sztuce zawarte są niemal wszystkie elementy, które dzisiaj znamy jako te najważniejsze dla antycznego teatru tragicznego, mistrzem którego był właśnie Sofokles.
Edyp i Kreon to dwóch władców Teb, którzy byli od siebie bardzo różni. Podczas kiedy Edyp miał na uwadze dobro Teb, Kreon władzę odbierał jako przywilej, a nie jako obowiązek i odpowiedzialność. Edyp był szlachetny i nie zachowywał się egoistycznie, nie wstydził się prosić o pomoc, Kreon natomiast z bezsensownym uporem trzymał się własnych błędnych decyzji.
Wysoki Sądzie! Szanowny ludu Teb! Zjawiam się pomiędzy Wami, by przemówić w obronie tej młodej dziewczyny, która została przez Was zawczasu skazana na potępienie i karę, na którą być może wcale nie zasłużyła.
Antygona jest tytułową bohaterką jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych dramatów starożytnej Grecji. Dramat Sofoklesa wszedł na stałe do kanonu literatury europejskiej i jest tam do dziś. Również do dziś czytelnicy mogą dzięki temu snuć rozważania natury moralnej na temat spornych kwestii przedstawionych w Antygonie.
Na pytanie zawarte w temacie niniejszej pracy bardzo trudno jest odpowiedzieć. Wynika to z faktu, że Antygona Sofoklesa bardzo mocno wpisuje się w schemat tragedii antycznej, a to oznacza, że przedstawione w niej wypadki mają wymiar ekstremalny i tragiczny – nie ma dla nich dobrego rozwiązania.
Tytułowa bohaterka starożytnego dramatu greckiego autorstwa Sofoklesa, swoim postępowaniem udowodniła, że klęska i zwycięstwo mogą mieć bardzo różne oblicza w zależności od tego, z jakiej perspektywy się na nie spojrzy. To, co dla jednego będzie porażką, dla innego będzie wygraną i odwrotnie. Antygona traci życie w wyniku tragicznego zbiegu okoliczności, lecz czy to na pewno oznacza porażkę?
zwracam się do Ciebie jako zwykły obywatel, któremu jednak ciężkim głazem na sercu leży sytuacja, jaka stała się udziałem naszego kraju w ostatnich czasach. Chodzi oczywiście o czyn córki królewskiej Antygony, o to, że pochowała brata swojego, Polinejkesa, którego Ty raczyłeś wcześniej obwołać zdrajcą, i którego zakazałeś grzebać pod karą śmierci.
Czym są uniwersalne wartości? W ten sposób możemy określić te zjawiska i postawy ludzkie, które uważamy za pozytywne i sprzyjające człowieczeństwu, niezależnie od tego, w jakich czasach żyjemy. Wartości to zasady, którymi kierujemy się w życiu po to, by osiągnąć bliżej niesprecyzowany stan bycia „dobrymi ludźmi”.