Balladyna zyskuje miłość Kirkora, lecz ściąga na siebie potężną karę losu. Zmuszona jest do popełniania kolejnych zbrodni, by zatuszować poprzednie, co coraz mocniej odbija się na jej zdrowiu psychicznym. W końcu dochodzi do najwyższych zaszczytów w państwie, lecz prześladują ją jej własne czyny. Zamiast jednak się zatrzymać i przyznać do grzechów, pcha ją do przodu pycha. Ta właśnie pycha doprowadza ją do wydania potrójnego wyroku śmierci za czyny, których sama była winna. Jako że nie było nad nią nikogo, kto taki wyrok mógłby wykonać, Balladyna została porażona piorunem. Jest to dowodem na to, że nie ma ucieczki przed karą, nawet jeśli nie nadejdzie ona ze strony ludzi, ukarze nas natura, siła wyższa, Bóg, przeznaczenie.
Motyw winy bardzo często pojawia się w literaturze. Nieodzownie towarzyszy mu konstatacja, że każdy z nas musi pilnować swojego sumienia, ponieważ za wszystkie nasze winy przyjdzie nam kiedyś zapłacić.
