Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią to jeden z najpopularniejszych utworów średniowiecznych o tematyce funeralnej. Motyw śmierci był jednym z głównych motywów poruszanych przez twórców w czasach „ciemnych wieków”.
Stan wojenny był jednym z najbrutalniejszych aktów agresji, jakich dopuściła się polska władza komunistyczna. Jej celem było zastraszenie ludzi i zlikwidowanie jakiegokolwiek przejawu oporu ze strony społeczeństwa. Brak łączności telefonicznej, pustki w sklepach czy internowania stały się codziennością. Stan wojenny niósł za sobą również wiele groteskowych absurdów w życiu codziennym.
Większość z nas uczy się jakiegoś języka obcego od dziecka, zaczynamy tę naukę w wieku tak młodym, że później uważamy znajomość, na przykład angielskiego, za normę, nie zastanawiamy się nad jej zasadnością. Ten akurat język jest w powszechnym użyciu na całym świecie, czy więc warto poznawać inne języki? W swojej pracy postaram się udowodnić, że tak.
Zieleń to kolor, który – według badań – uspokaja nasze emocje, łagodzi nerwy, pozwala uspokoić wzburzenie lub stres. W nerwowych sytuacjach warto znaleźć kilka chwil na popatrzenie na korony drzew lub zadbany trawnik albo nawet krótki spacer – taki zabieg pomaga się wyciszyć.
Antygona Sofoklesa to jeden z najbardziej znanych klasycznych dramatów starożytnej Grecji. To właśnie między innymi na tym dziele oparte są wszelkie konwencje, jakie znamy z czasów późniejszych. Sama Antygona zaś do dziś zajmuje bardzo istotne miejsce w kanonie lektur.
Antygona to antyczny dramat autorstwa Sofoklesa. Opisuje on historię potomków Edypa po tym, jak ten w hańbie i niesławie opuścił miasto i udał się na wygnanie. Każdy bohater dramatu prezentuje odmienne podejście do świata i rzeczywistości, przez co dramat staje się fascynującym kalejdoskopem ludzkich postaw i charakterów.
Sztuka dramatyczna w starożytnej Grecji stałą na poziomie absolutnie mistrzowskim, o czym świadczy fakt, że współcześnie nadal wykłada się antyczne sztuki na uczelniach wyższych, a także wystawia się na nowo w teatrach. Opowiadają bowiem o uniwersalnych problemach, o ludzkich namiętnościach, które nie zmieniają się niezależnie od czasów i epok.
Wszyscy po osiągnięciu odpowiedniego wieku, ponosimy pełną odpowiedzialność za swoje czyny. Większość ludzi stara się unikać sytuacji, które mogłyby narazić ich na drastyczne konsekwencje społeczne, prawne czy ekonomiczne. Pomaga im w tym kompas moralny, który w swoje serce powinien mieć wbudowany każdy dorosły człowiek.
Uważam, że stwierdzenie Zygmunta Krasińskiego, jakoby Lilla Weneda miała być „Antygoną słowiańską” jest bardzo trafne. Obie bohaterki miały wiele wspólnych cech i łączył je równie tragiczny los, któremu dzielnie stawiały czoła dzięki szlachetności swoich charakterów.
Życie niejednokrotnie stawia nas w sytuacjach, do których nie jesteśmy przygotowani. Musimy improwizować, by nie doznać krzywdy lub straty. Często nie godzimy się z nieszczęściami, które przynosi nam los, zastanawiamy się dlaczego akurat my, a czasem nawet – jaki sens ma nasze cierpienie, nasze życie. Niektóre odpowiedzi musimy odnaleźć sami, inne zawarte są w literaturze, gdzie zawsze warto ich szukać.
Przez wielu Antygona Sofoklesa jest dramatem dawanym za przykład starogreckiej tragedii. Rzeczywiście w tej sztuce zawarte są niemal wszystkie elementy, które dzisiaj znamy jako te najważniejsze dla antycznego teatru tragicznego, mistrzem którego był właśnie Sofokles.
Edyp i Kreon to dwóch władców Teb, którzy byli od siebie bardzo różni. Podczas kiedy Edyp miał na uwadze dobro Teb, Kreon władzę odbierał jako przywilej, a nie jako obowiązek i odpowiedzialność. Edyp był szlachetny i nie zachowywał się egoistycznie, nie wstydził się prosić o pomoc, Kreon natomiast z bezsensownym uporem trzymał się własnych błędnych decyzji.