Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Taniec to jedna z najstarszych form ekspresji emocji przy pomocy ludzkiego ciała. Taniec przybierał w naszej kulturze bardzo różne oblicza i funkcje. Był częścią rytuałów plemiennych, a także religijnych. Był ważnym symbolem artystycznym, alegorią śmierci. Dzisiaj rozumiany jest głównie jako forma rozrywki, ewentualnie jako dziedzina sportu.
Sprawiedliwość, w większości przypadków rozumiemy jako poczucie, że za każdy dobry czyn czeka człowieka nagroda, a za każdy zły – kara. W prawdziwym życiu nie zawsze tak się zdarza, ludzie więc szukają upewnienia się w tym fakcie w religii lub w literaturze. Różnego rodzaju interpretacje tej kwestii od wielu setek lat pojawiają się w największych arcydziełach literatury światowej.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech bohaterów romantycznych w polskiej i europejskiej literaturze jest fakt, że są to osobnicy samotni, w jakiś sposób wyalienowani z ogółu, ze społeczeństwa, z narodu, ze zbiorowości. Niekiedy jest to wykluczenie, innym razem odsunięcie się na własne życzenie, spowodowane niemożnością życia i funkcjonowania w grupie nie rozumiejącej motywacji i świata takiej osoby. W literaturze polskiej wielu mamy takich bohaterów.
Bardzo często zdarza się,że tęsknimy za ulubionymi miejscami, a w trudnych chwilach wyobrażamy sobie, że uciekamy właśnie do nich. To może być rodzinny dom, ulubione miejsce na wakacje albo po prostu podwórko, na którym w dzieciństwie graliśmy z kolegami w piłkę.
Nikt z nas nie posiada jednego zestawu cech charakteru na całe życie. Z biegiem lat zmieniamy się nie tylko fizycznie, lecz przede wszystkim mentalnie. Pod wpływem różnych wydarzeń, sytuacji oraz innych ludzi, modyfikujemy swój światopogląd, co sprawia, że powoli stajemy się innymi ludźmi. W niektórych sytuacjach zmiany te mogą zachodzić bardzo dynamicznie. Wielokrotnie opisywała takie historie literatura polska.
Jacek Soplica, postać z Pana Tadeusza, jest jednym z najważniejszych bohaterów romantycznych literatury polskiej. Jego losy w zadziwiający sposób splatały się z trudnym losem Rzeczpospolitej na przełomie XVIII i XIX wieku. Osobiste przełomy dokonujące się w jego duszy stawały się symboliczne w kontekście przemian w narodzie polskim.
Bardzo często, kiedy nie jesteśmy zadowoleni z jakiegoś elementu naszego życia, lubimy usprawiedliwiać się przeróżnymi czynnikami zewnętrznymi. Zrzucamy winę za zaistniałą sytuację na złe warunki, których po prostu nie byliśmy w stanie pokonać. Prawda jest jednak inna. To my decydujemy, jakimi jesteśmy ludźmi i jak reagujemy na otaczającą nas rzeczywistość, jaką postawę wobec niej przyjmujemy, czyli po prostu, jakimi jesteśmy ludźmi. Postaram się to udowodnić na przykładach zaczerpniętych z literatury.
Trudno jest powiedzieć, jakimi jesteśmy ludźmi i do jakich czynów jesteśmy zdolni, dopóki nie wydarzą się w naszym życiu sytuacje ekstremalne, które sprawdzą naszą wartość w praktyce. Niespodziewane okoliczności potrafią wpłynąć na człowieka w bardzo rozmaity sposób – jest to kwestia indywidualna. Niektórzy w stresie tracą możliwość jakiegokolwiek ruchu, inni zyskują dodatkową siłę, motywację i determinację do działania. Prawdą jest jednak, że tego rodzaju sytuacje sprawdzają nasz prawdziwy charakter, czego liczne dowody odnaleźć można w literaturze.
Popularne jest powiedzenie, że żyje się wyłącznie „tu i teraz”. Może to być stwierdzenie zarówno prawdziwe, jak i fałszywe, w zależności od tego, w jakim zastosujemy je kontekście. Z jednej bowiem strony rzeczywiście najbardziej należy skupiać się na teraźniejszości.
II wojna światowa oraz konsekwencje, jakie w ludzkiej psychice pozostawiła jej potworność to wciąż aktualne kwestie nie tylko w dziedzinach naukowych, takich jak psychologia, lecz także w literaturze. Tuż po zakończeniu tego nieludzkiego konfliktu powstawało wiele dzieł reportażowych, które miały za zadanie w pewien sposób spróbować stworzyć nowy język, adekwatny do dyskutowania o tak potwornym procesie.
W polskiej literaturze bardzo wiele jest przykładów snucia refleksji i naszym narodzie i rodakach. Na przestrzeni wielu epok różni autorzy różnie patrzyli na swój kraj, charakteryzowała ich różnorodność perspektyw oraz motywacji. Istnieje jednak stały zestaw cech, który przewija się w większości takich dzieł. Jest to mieszanka cech negatywnych i pozytywnych, która stanowi bardzo barwny obraz naszego narodu.
Pamięć jest zjawiskiem bardzo trudnym do jednoznacznego opisania i skategoryzowania. Istnieje wiele rodzajów pamięci: pamięć osobista, zbiorowa, nawet pamięć narodowa. Rozwój cywilizacji dał nam nawet pamięć przenośną, zewnętrzną, dzięki której wiele informacji możemy przechowywać w bardzo niewielkiej przestrzeni.